In huisgewaad

Dat was de titel waaronder ik iets meer dan drie weken geleden een blog begon. Ik had behoefte om in de stijl die de titel suggereert en in één moeite door ironiseert, af en toe mijn bewustzijn leeg te laten lopen. Wat er allemaal in dat bewustzijn zit, wil ik niet weten, maar het is in ieder geval het bewustzijn van een neerlandicus en literatuurwetenschapper. Zo ik iets ben, ben ik dat omdat ik in het verleden wel eens wat las.

Het blog werd opgemerkt. De blogosfeer kent metablogs: blogs die inventariseren wat er allemaal door particulieren wordt geblogd en daarnaar verwijzen. Enkele van mijn berichten trokken de aandacht. Wie blogt, krijgt informatie over publieksstromen en verkeersbronnen. Op die metablogs werden berichten becommentarieerd of bekritiseerd en soms ontstond er een kleine discussie.

Ik ga geen overzicht geven van de 26 onderwerpen die in drie weken in 26 blogberichten bij elkaar werden getypt. Wie een overzicht wil, kan dat hier vinden. Sommige berichten verraden, geloof ik, een academische achtergrond; andere doen dat minder. Soms wordt het al te persoonlijk – dat krijg je in huisgewaad. Het decorum wordt pas zichtbaar als het af en toe wordt afgelegd. Ook de sociale groep die de neerlandici vormen, bestaat bij de gratie van een decorum.

Een neerlandicus van mijn generatie – wat absoluut taboe was, was je publiekelijk uitlaten over je eigen artistieke aspiraties. In 2009 publiceerde ik een dichtbundel, Sterk zeil, die werd genomineerd voor de Buddingh’-prijs. Dat is niet niks, al zeg ik het zelf. Het is ook niet heel veel – één bundeltje – maar soms denk ik min of meer als neerlandicus over mijn eigen werk na. Over werk dat nog in boekvorm moet verschijnen, zal ik het niet hebben. Toch: wie het nu al te egotistisch vindt - jammer.

Af en toe zet ik een gedachtestreepje: dan denk ik dat ik Lawrence Sterne ben. Ik was bang dat ik in uw gezelschap bevangen zou raken - daar ben ik nu overheen. Huisgewaad kent geen grenzen. Maar wel regels: ik kreeg de vererende uitnodiging om me in uw gezelschap te begeven en zal me gedragen. Wat voor u niet interessant is, reserveer ik voor mijn privéblog waarop ik te zijner tijd ook dit archiveer. Commentaar is welkom, maar een hogere waarheid is niet de bedoeling. Om mezelf een gevoel van continuïteit te bezorgen, plaats ik hier morgen het bericht dat ik gisteren al op mijn eigen blog plaatste. Het vat de hele westerse beschaving samen. Ab ovo. En toen kwam er een vervolg.

(gisteren gepubliceerd op Neder-L)