Ze is jarig vandaag: mevrouw Achmatova. Bij wijze van, zoals we dat in de literatuurwetenschap noemen, productieve receptie:
In honderden mijlen
Dalend
vanuit hoge hoogten het bekende
moerasland,
geïrrigeerd tot lijnen, vaarten,
rechthoekige
velden. De vertrouwde
nederzettingen
met een ringweg.
Hoe
vaak niet.
Daar was de dichteres die in honderden
mijlen
het moeras zag, moerassen
van
zout plus wat gras moest zijn
en
ceders. Dit is mijn Vaderland,
schreef
ze. Daar ben ik.
Ziel
en lichaam, beide. Ziel en lichaam
geprojecteerd
vanuit een vliegtuigstoel,
vastgesjord
aan riemen. Hier zit ik,
zitplaats
aan het raam, het Vaderland
dat
ik ben is daar.
O
Russische dichteres na WO II,
voor
het eerst in een vliegtuig.
Om
mij heen de opgewekte,
bruinverbrande
gezinnen. Woorden
pingpongend.
Vader, moeder.
Vaker dan over land: water.
De
riemen die je vast doet
of
los. Glinstering voor wie
naar
buiten kijkt. Weerspiegeling
van
zon of maan.
Dalen we niet? We dalen.
Straks de auto die klaar staat.
© Gert de Jager
Geen opmerkingen:
Een reactie posten