Liever lees ik
die de deur op slot doen terwijl ze eten,
niemand mag ze zien eten, iedereen
eet in stilte. Het is een mooi verhaal.
Mond opendoen: in niet
afgesloten ruimtes ontsnapt de ziel – zoiets. Aldus Frazer
in The Golden Bough.
Ik moest, het klinkt
diepzinnig, denken aan de
eenzaamheid van de schrijver. Zie hem:
hoe hij ruimtes afsluit.
Eten in stilte. In hem ruist het.
Zijn ziel ontsnapt niet.
Mondbewegingen die ritmisch zijn
en diepzinnig. Ik droomde van een toonbank waar ik niet
bij kon. Liever lees
ik vertaalde poëzie
die niet gehinderd wordt door taal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten